 |
| (एक मनाने श्रीमंत व्यक्तिमत्व आपल्यातून निघून गेले) |
आर सी काळे आज अनंतात विलीन झाले. दत्त स्नॅक्स या नावाची पनवेल, खंडाळा गोरेगाव मधील विशेषतः मिसळीसाठी प्रसिद्ध असलेली दुकाने यांचीच. गोरेगाव मधील वडील भावासारखे असलेले हे दुसरे नररत्न आज गळाले. धंदा व्यवसायात सहज आणि स्पष्ट मार्गदर्शन, त्यांच्याकडून माझ्यासारख्या असंख्यांना मिळत असे. महत्वाच्या व्यक्तींना भेटायला मर्सिडीज शिवाय भेटायला न जाणारे, आमच्याबरोबर बाकड्यावर बसून चहा प्यायला बसायला कसलाही संकोच करीत नसत.
एका हमालाचा मुलगा आहे मी असे ते अभिमानाने सांगत. यांचे वडील एका धान्याच्या दुकानात पोती उचलत असत. ते आणि यशवंतराव चव्हाण शाळेत एकाच बाकावर बसत. पुढे श्रीधर स्वामी त्यांच्या गावी आलेले असताना त्यांच्या मालकांच्या घरीच थांबले होते. मालकांनी त्यांना श्रीधर स्वामींच्या सेवेसाठी नेमले. काम दिले आहे मनोभावे सेवा करायची म्हणून ते सेवा करत असत. अनेक मंडळी स्वामींकडे येवून काहीना काही मागत असत. पण आपणही काही मागावे असे त्यांच्या कधी मनातही आले नाही. शेवटी मुक्काम संपायच्या आधी श्रीधर स्वामींनीच विचारले अरे सगळे जण माझ्याकडे काहीना काही मागत होते, तुला नाही का काही मागायचे. पण यांना काहीच मागायचे नव्हते. तेंव्हा मालक म्हणाले याला मुलगा नाही. हसत श्रीधर स्वामींनी त्यांना एक फळ दिले. त्यानंतर त्यांना झालेले पुत्ररत्न म्हणजे आर. सी. काळे.
धंदा करायला शाळेत जावे लागत नाही. नोकरी साठी मात्र शिकावे लागते, पदवी लागते हे मी अनेकदा वापरलेले वाक्य त्यांचेच. त्याने नाव सांगायचे नाही हि त्यांची अट मी आजपर्यंत पाळली पण आज राहवले नाही. काळे, आणि नंतर आर. सी. काळे एव्हढेच त्यांचे नाव मला माहित आहे. चिपळूणला त्यांनी शाळा काढली तेंव्हा कसे कोण जाणे त्यांनी त्यांचे नाव वापरायला पहिल्यांदाच परवानगी दिली.
लहानपणी चार आण्यात इस्त्रीवाल्याकडे नोकरी करत त्यांनी अर्थार्जनाला सुरवात केली. शिक्षण चालू होतेच पण त्यांनी अर्थार्जन कधीच थांबवले नाही.
इन्कम टॅक्सचा वकील याचे अप्रूप त्यांना लहानपणा पासून होते. सी ए झाल्यावर वडिलांनी त्यांना नोकरीसाठी यशवंतराव चव्हाण यांच्यासमोर उभे केले. हा माझा मुलगा. शिक्षण पूर्ण केले आहे. आता नोकरी पाहिजे. असे सांगितले. यशवंतराव चव्हाण तेंव्हा अर्थमंत्री होते. ते म्हणाले उद्यापासून रुजू हो. कुठले खाते पाहिजे ते सांग.
मला नोकरी नको. मला इन्कम टॅक्सचा वकील व्हायचे आहे, असे काळ्यांनी ठामपणे सांगितले. आणि झालेही. यशस्वी झाले.
सुमारे पंधरा खाण्याशी संबंधित व्यवसाय तरुण मुलांना उद्युक्त करून, आधार देत त्यांनी सुरु केले. आणखीनही दोन तीन व्यवसाय होते.
मला दिलेला त्यांचा पहिला सल्ला म्हणजे जास्तीत जास्त कर भर. त्यासाठी जास्तीत जास्त कमव. कर चोरी करू नकोस. कर मिळाल्याशिवाय सरकार चालणार कसे. आणि त्याहूनही महत्वाचे म्हणजे, जास्त कर भरत असलास तर तुझे क्रेडीट वाढेल आणि बँकेकडून सहज कर्ज मिळेल. लवकरात लवकर इन्कम टॅक्स भरण्या इतके उत्पन्न मिळविणे हेच माझे पहिले उद्दिष्ट राहिले. आणि नंतर इन्कम टॅक्स पूर्ण भरत आलोय.
मराठी माणसाच्या मालकीचे असूच शकणार नाहीत असे पाच बंगले त्यांच्या मालकीचे आहेत. पण तरी सुद्धा गोरेगावचा ब्लॉक आणि ऑफिस त्यांनी कधी सोडले नाही.
सगळे जण कामासाठीच येतात रे. गप्पा मारण्यासाठी कोणी भेटत नाही असे म्हणत माझ्यासारख्याला गप्पा मारायला भेटत जा असे सुचविले हा माझा मोठा सन्मानच समजतो. अश्या या वडील बंधुसम आप्ताला अखेरचे वंदन.
लेखक - धनंजय केळकर
No comments:
Post a Comment